Wanneer in de spiegel van de mensenziel...

Spreuk van Rudolf Steiner  

Mirjam Chamuleau 

Wanneer in de spiegel van de mensenziel
de hele gemeenschap kan leven,
en in de gemeenschap leeft de kracht van elk individu,
dan brengt dat de mensheid genezing.

Met deze spreuk, ons geschonken door Rudolf Steiner, hebben veel ’Zonnejaargangers’ zich de laatste jaren verbonden. We spraken hem samen uit aan het begin van iedere cursusdag en we sloten de dag ook weer af met deze spreuk. Vele keren heeft hij dus geklonken en hopelijk is deze spreuk ook voor velen van jullie gaan ’leven’.

Maar wat betekent het eigenlijk als de hele gemeenschap in de spiegel van de mensen ziel kan leven? En waarom staat er ’spiegel van de mensenziel’ in plaats van gewoon mensenziel?

Onze ziel neemt in het leven van alledag allerlei indrukken op: indrukken uit de natuurindrukken van het samenleven met andere mensen, indrukken van de maatschappij waarin we leven en door de moderne technologie en communicatiemiddelen ook indrukken van de wereld waar onze mede-aardebroeders in leven.

Onze ziel is zo iedere dag een vol vat met indrukken. Deze indrukken moeten worden verwerkt, een deel daarvan doen we in onze slaap, onbewust dus, maar langzamerhand moeten we ook met ons ’wakkere bewustzijn’ een blik in onze ziel kunnen werpen.

Het is nodig om afstand te nemen om onszelf (in onze ziel) goed te kunnen zien.

Spiegel

Als ik in de spiegel kijk, zie ik mezelf, wordt ik me van mezelf bewust. Dat kan ik omdat ik, ’IK’ tegen mezelf kan zeggen, of.anders gezegd, omdat ik een zelf-bewustzijn heb. Baby's en hele kleine kinderen hebben dat (nog) niet en ook de dieren hebben geen zelfbewustzijn. Als een dier b.v. mijn hond in de spiegel kijkt herkent zij niet zichzelf maar ziet zij in de spiegel een ’soortgenoot’.

We hebben dus bewustzijn nodig om in de spiegel te kijken en te ’zien’. Om mezelf in de spiegel helder te kunnen zien is het allereerst nodig dat mijn spiegel schoon is. Alleen door een schone spiegel kan mijn spiegelbeeld ’ helder en waar’ tot mij komen. Soms is zo een duidelijk, helder beeld lastig, vooral als de wallen onder de ogen of het puistje op de kin je zo genadeloos aankijkt! ’Vrij’ kijken zonder te oordelen en ’de liefde voor het onvolmaakte’ zijn de krachten die ons uit de nood kunnen redden.

En wat voor de gewone spiegel geldt is natuurlijk hetzelfde voor de spiegel van de ziel!

Het volgende wat ik zou moeten doen om een helder beeld te krijgen is, behalve voor een schone spiegel zorgen ook het beeld even ’stilzetten’. Om een beeld helder te kunnen waarnemen moet het tot rust gekomen zijn. En zoals ik, na het stilstaan voor de spiegel 's ochtends weer in beweging kom om de nieuwe dag in te gaan, zo moet ik ook de beelden die ik in de spiegel van mijn ziel heb stilgezet weer verlossen uit de verstarring en weer in beweging brengen. Want beweging is immers ’worden’en ’worden’ is Leven! Zo kan ik de beelden van mijzelf of de ander (en) in de spiegel van mijn ziel laten leven.

Door oefenend, mediterend, levend met en vanuit deze spreuk door ons dagelijks leven te gaan, is het misschien in de verre toekomst mogelijk dat ’de gemeenschap’ in de spiegel van onze ziel kan leven. En als dan ook nog ieder individu daarin kan ’'oplichten’ kan er zoveel licht in de spiegel van onze ziel gaan schijnen, dat we samen de aarde tot een ’lichtende ster’kunnen maken!

Wat zal dat een genezing, een heel worden, voor ons menszijn betekenen! Dat is toch wat we willen nastreven? Ik in ieder geval wel!

© Het Zonnejaar 1980 - 2024